بیانیه بسیج دانشجویی به مناسبت سالروز آغاز «طوفان الاقصی»

دیروز، سالروز آغاز «طوفان الاقصی» بود روزی که رژیم اشغالگر صهیونیستی، با تمام ابزارهای جنگی و بی‌رحمی، آتش خشم خود را بر سر مردم بی‌دفاع غزه فرو ریخت. و امروز، روز جهانی کودک است؛ روزی که قرار بود نماد امید، لبخند و زندگی باشد، اما حالا در سایه‌ی دود و آوار، به روزی از جنس خون و فریاد تبدیل شده است.

چه تناقضی تلخ‌تر از آن‌که جهانیان روز کودک را جشن می‌گیرند، در حالی که کودک فلسطینی، در آغوش مادرش جان می‌دهد! چه شرمی سنگین‌تر از آن‌که سازمان‌های بین‌المللی از حقوق کودک سخن می‌گویند، اما در برابر جنایات علیه کودکان غزه، سکوت می‌کنند!

کودک فلسطینی، نه اسباب‌بازی دارد، نه مدرسه‌ای امن، نه خوابی آرام و نه حتی کوچکترین چیزهایی که سهم هر انسانیست؛

سهم او از کودکی، صدای پهپاد و سایه‌ی مرگ است. سهم او از جهانی که روزش را به نام کودک نام‌گذاری کرده، فقط فراموشی و بی‌عدالتی است.

ما فرزندان آگاهی و بیداری، در برابر این ظلم تاریخی سکوت نمی‌کنیم.

ما دانشجویان، نه از روی تعارف، بلکه از عمق باور، اعلام می‌کنیم که کودک فلسطینی، کودک انسانیت است. اگر امروز در غزه کودکی جان می‌بازد، فردا در وجدان جهانیان چیزی می‌میرد. اگر امروز در اردوگاه‌های آوارگان، کودکی بی‌پناه است، فردا در تاریخ، انسانیت بی‌اعتبار خواهد بود.

ما دانشجویان، با صدای بلند اعلام می‌کنیم که طوفان الاقصی، فقط یک عملیات نظامی نیست؛ طوفانیست که پرده از چهره‌ی بی‌رحم سکوت جهانی برمی‌دارد؛ طوفانی که نشان داد کودک فلسطینی، قربانی معامله‌های سیاسی و بی‌تفاوتی رسانه‌هاست.

در روز جهانی کودک، ما نه با بادکنک و شکلات، بلکه با فریاد و قلم، از کودکان فلسطین دفاع می‌کنیم. ما دانشجویان، نه سیاست‌مداریم، نه دیپلمات؛ اما وجدان داریم،، قلم داریم، صدایمان را داریم. و این صدا، تا زمانی که کودکی در غزه بی‌پناه است، خاموش نخواهد شد.

کودک فلسطینی، کودک ماست؛ طوفان‌الاقصی، زخم ماست. سکوت جهانی، ننگ ماست.

به قلم سرکارخانم هانیه محمدی

دانشجوی فلسفه ورودی ۱۴۰۳